ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار!
در آستانه نوروز ۱۴۰۳ به سالی که در پیش روی داریم سلام میکنیم. در سالی که گذشت با انبوهی از چالشها و مشکلات با ماهیت های متفاوت روبرو بودیم و همچنان انتظار میرود که باید آماده مقابله با همان چالشها و نیز چالشهای جدید باشیم. در یک کلمه باید گفت که بهداشت روان کودکان و نوجوانان نه تنها در بین اولویتهای مدیریت کلان کشور نیست که رویکرد و نگرش صحیحی هم نسبت به آن وجود ندارد. در نتیجه منابع کافی به آن اختصاص داده نمی شود و همان منابع حداقلی اختصاص یافته هم در جای صحیح خود بکار گرفته نمی شود.
آنچه خصوصاً پس از دوران همه گیری کرونا شاهد هستیم افزایش قابل توجه در میزان ترک تحصیل دانش آموزان، خودکشی نوجوانان، خانواده های آشفته و افسردگی است که به دلیل چند عاملی بودن آنها و نیز گسترش فقر و ناامیدی کار ما روانپزشکان کودک و نوجوان بیش از همیشه دشوار شده است. اما در میان همه این دشواریها، نوروز برایمان بهانه ای است که بیاد بیاوریم که سرانجام بهار و امید هم فرا میرسد و زندگی جاریست. کلید اصلی حل همه مشکلات امید و اراده ماست. نوروزتان سرشار از خنده و شادی باد.
شاید این خنده که امروز، دریغش کردی
آخرین فرصت همراهی با امید است
دکتر جواد علاقبندراد
رئیس انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران
